ای کاش محمد زنده می ماند و عذاب می کشید - مجله سلو بلاگ

به گزارش شهروند، معصومه سه سال پیش درست یک روز مانده به سال جدید زندگی اش متوقف شد. زمان برایش ایستاد و هرگز شروع به حرکت نکرد. اسید روزگار او را نابود کرد. معصومه حالا دل شکسته تر از قبل روزگار سختی را می گذراند. عامل سیاهی زندگی اش، بدون هیچ مجازاتی، بر اثر ایست قلبی در زندان مرده؛ تمام پول هایش برای هزینه عمل های جراحی تمام شده؛ به هیچ کدام از وعده هایی که به او داده شده بود، عمل نشده است. کلی بدهکاری به بیمارستان دارد و به خاطر آن بدهی ها از جراحی های بعدی محروم مانده است. برادر هم از غم معصومه سکته نموده و جان باخته است.

اینها همه آن چیزی است که از این زندگی سهم معصومه شده. دختر جوانی که خواستگار سمج و عصبانی اش، وقتی با پاسخ منفی روبه رو شد، با اسید به او حمله کرد. در آخرین روز زمستان درست وقتی که معصومه خودش را برای سال نو و ایام عید آماده می کرد، در مقابل خانه اش در تبریز با مردی روبه رو شد که همه زندگی اش را با یک ظرف اسید گرفت. خواستگاری که بارها جواب منفی شنیده بود، ولی نتوانست تاب بیاورد. می خواست زندگی جدیدی را با زن مورد علاقه اش شروع کند، اما وقتی به هدفش نرسید، خشن ترین راه انتقام را انتخاب کرد.

آشنایی شوم

شش ماه بیشتر نبود که به من پیغام می داد. در اینستاگرام با من آشنا شده بود. تقریبا دو ماه آخر چند بار همدیگر را دیدار کردیم. آن هم به این دلیل که او ول کن نبود. من او را نمی خواستم، اما او هر روز بیشتر اصرار می کرد.

اینها را معصومه می گوید. از روز آشنایی اش با آن مرد خشن تا روزی که زندگی اش تیره وتار شد: وقتی بقیه از من می پرسیدند این مرد چه کسی است، می گفتم خواستگار است و داریم با هم آشنا می شویم. او می گفت پدرم خلافکار است، ولی من با او کاری ندارم. اما وقتی بیشتر تحقیق کردم، فهمیدم که از پدرش بدتر است. هم محله ای هایش می گفتند که محمد زورگیر و خفت گیر است، برای همین تصمیم گرفتم برای همواره ارتباطم با او را قطع کنم. با او موضوع را مطرح کردم و گفتم که دست از سرم بردارد، ولی محمد دست بردار نبود. مرتب اصرار می کرد و از من می خواست با او در ارتباط باشم.

آن روز تلخ

از آن روز شوم گفتن برای معصومه بسیار سخت است. آن روز وحشتناکی که بخت با او یار نبود. که دیگر لذت زندگی را از دست داد. زمین و آسمان دست به یکی شدند تا معصومه بیست وشش ساله نابود گردد. زنده ماند، اما زندگی نکرد:

آن روز قرار بود با مادرم به بازار برویم. من زودتر پایین رفتم. منتظر مادرم بودم که محمد را دیدم. اصرار کرد که سوار ماشین شوم. تقریبا مرا با زور سوار خودرویش کرد. مرا به بزرگراه برد. التماسم کرد که با او ازدواج کنم. می گفت تو هرچی بخوای من همان می شوم. اما من قبول نکردم و گفتم دست از سرم بردار. بعد از آن بود که کنار بزرگراه ماشین را نگه داشت. یک قمه درآورد، موهایم را گرفت و گفت سرت را می برم. قمه را زد به دستم و دو انگشتم را برید. من التماس می کردم، اما او دست بردار نبود. ناگهان از زیر جایگاه یک بطری یک لیتری برداشت. جایگاه ام را خواباند. بعد همه اسید را روی صورت و بدنم ریخت. درنهایت هم با پایش من را بیرون از ماشین پرت کرد و متواری شد. حدود 20 دقیقه کنار اتوبان افتاده بودم و می سوختم تا اینکه مردم جمع شدند و آب رویم ریختند. بعد هم مرا به بیمارستان بردند.

مجازات ناعادلانه

هنوز هم معصومه زندگی ندارد. از خانه بیرون نمی رود. با مرگ عامل این حمله وحشتناک، حالش بهتر نشده است. مدام فکر می نماید به آن روز و آن لحظه تلخ و دلخراش؛ به اینکه چرا عامل بدبختی اش مجازات نشد.

در عوض مرد و راحت شد: او رفت. راحت شد. اما من مانده ام و دارم عذاب می کشم. مرگ از این زندگی که دارم خیلی بهتر است. همان زمان دکترها گفتند که حداقل 12 یا 13 سال طول می کشد تا درمان تو تمام گردد. اما به محمد فقط 15 سال حبس و تبعید دادند. این عادلانه نیست. اینکه من سال ها زجر بکشم و او فقط چند سال در زندان بماند. درست است که شهریور ماه سال جاری در زندان ایست قلبی کرد و جان باخت، اما حتی اگر می ماند هم مجازات سنگینی نداشت، یعنی تاوان نابودکردن زندگی من همین است. وقتی شنیدم محمد مرده اصلا خیالم راحت نشد، با اینکه مرتب از زندان زنگ می زد و مرا تهدید می کرد. می گفت فکر نکن دست از سرت برمی دارم. می گفت حتما تو را می کشم. اما با مرگش راحت نشدم، چون آسان ترین مجازات مرگ است. او هم باید می ماند و عذاب می کشد. باید درد می کشید. اما او رفت و من مانده ام با این همه درد و رنج. البته من آدمی نبودم که به قصاص راضی باشم. درنهایت دلم به رحم می آمد. نمی توانستم ببینم با فرد دیگری چنین می نمایند که با من کردند. اما این مجازات هم عادلانه نبود.

پول ندارم، درمان نمی کنم

معصومه 9 ماهی می گردد که دیگر هیچ عمل جراحی نمی نماید، یعنی نمی تواند درمانش را ادامه دهد، چون پول ندارد. چون تمام زندگی اش را فروخته و دیگر هیچ سرمایه ای برای ادامه درمان ندارد.

چشمانش تار شده، با این حال نمی تواند برای معاینه پیش دکتر برود، چون به بیمارستان بدهی دارد: 46 میلیون تومان به بیمارستان بدهی داریم. گفته اند تا بدهی را پرداخت نکنیم، نمی توانم عمل دیگری انجام دهم. 9 ماه پیش آخرین عمل جراحی را انجام دادم. تمام هزینه ها را هم تا الان خودمان پرداخت کردیم. خانه پدری ام را فروختیم و خرج من شد. همه بچه ها سهم شان از خانه پدری را بخشیدند تا من بتوانم درمان کنم. الان در خانه ای اجاره ای با مادرم زندگی می کنیم. مادرم هم با حقوق بازنشستگی پدربزرگم که ماهی یک میلیون تومان است، زندگی را اداره می نماید. یکی از برادرهایم آنقدر به خاطر من حرص خورد که همین سال جاری به خاطر سکته قلبی جان باخت. دو برادر دیگرم خُردخُرد یاری مان می نمایند، برای همین دیگر نمی توانم به جراحی ادامه دهم. الان باید صورتم را برای ترمیم عمل کنم، ولی نمی توانم. چشم هایم پیوند قرنیه خورده اند. چشم راستم تار شده است، نمی توانم آن را هم پیگیری کنم، چون هزینه پماد، قطره و داروها بسیار بالاست.

وعده هایی که عمل نشد

معصومه در ادامه حرف هایش می گوید: وقتی ماجرای من رسانه ای شد، خیلی ها وعده دادند که تمام هزینه های درمان مرا تقبل می نمایند. فرمانداری، استانداری و شهرداری وعده دادند، ولی هیچ کس یاریی نکرد. همه مرا فراموش نموده اند. من زندگی ام نابود شد و هیچ کس نیست که یادی از من کند. متهم پرونده ام هم فوت کرد. پرونده هم مختومه شده است. من حالا تنها مانده ام. زندگی ام را از دست داده ام. از خانه بیرون نمی روم، چون هر بار که بخواهم از خانه بیرون بروم، باید گریه کنم. صورتم زشت شده است. پول جراحی ترمیم را ندارم. زندگی خانواده ام هم نابود شده. آنها هم به پای من سوختند. تاوان اینها را چه کسی باید پس بدهد. ای کاش من می مردم و او زنده می ماند. این طوری حداقل همه چیز عادلانه پیش می رفت. ولی حالا من چه کنم با این تنهایی و زندگی دردآوری که دارم. آینده ام معلوم نیست. در خانه مانده ام و غصه می خورم. خانواده ام هم همینطور؛ محمد زندگی همه ما را نابود کرد و رفت.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا

1com.ir: مجله کامپیوتر: هر چی در مورد تکنولوژی و کامپیوتر بخوای بدونی اینجا هست