بگذارید بچه ها خرابکاری نمایند - مجله سلو بلاگ

راضیه زرگری| توجه نکردن به استعدادیابی و آموزش و آدرس های غلط در خصوص این دو مفهوم شاید باعث بسیاری از عقب ماندگی های این دنیا باشد. در اطراف خودمان کم نیستند خانواده هایی که دوست دارند فرزندشان هم موسیقی یاد بگیرد، هم در نقاشی خوب باشد و هم یک ورزش حرفه ای را دنبال کند.

اما مگر همه این کار ها را یک بچه با تمایلات، توان بدنی و شخصیت خاص منحصر به خودش می تواند انجام دهد؟ در فرهنگ کشورمان هم این نکته را شنیده ایم که از قدیم گفته اند هر کسی را بهر کاری ساختند؛ واقعیت امر هم همین است. افراد قریحه های مختلفی دارند که باید کشف و شکوفا گردد.

اما این فرآیند به همین سادگی ها هم نیست؛ اگر خانواده مطلع و هوشیار بر شکوفایی استعداد کودک بر اساس علایق، توان جسمی و خلق و خوی شخصیتی او تمرکز نمایند، حتما ارزش کار خود را سال ها بعد در پرورش انسانی کامل خواهند دید.

استعداد ها پیش از تولد و از مرحله جنینی وجود دارد، اما بسیار پیچیده و به سختی قابل تشخیص است. بعد از تولد طبیعتا فاکتور های دیگری هم بر آن تأثیر می گذارد. روانشناسان سه عنصر را سازنده شخصیت هر انسانی می دانند: وراثت، محیط و فیزیک و شخصیت او.

کیوان کیان، مدیر موسسه مطالعه استعدادیابی کودک و نوجوان است و بیش از 15 سال در این زمینه تحقیق و کار عملی نموده است. او می گوید: اگر این پیش فرض را قبول داشته باشیم که بخش مهمی از استعداد هر فرد ذاتی است، این استعداد باید پیدا و کشف گردد. اما حتی با قبول داشتن این فرض اولیه هم بسیاری ممکن است به بیراهه بروند؛ کسانی که استعداد را با علاقه اشتباه می گیرند.

استعداد را با علاقه اشتباه نگیرید

در کشور ما و در بیشتر کشور های توسعه یافته و در حال توسعه موسساتی فعالیت می نمایند که کار استعدادیابی را انجام می دهند. در هر حال، پیمودن راستا درست کمی سخت است. کیان معتقد است بیشتر این موسسات به جای اینکه استعدادیابی انجام دهند، رقابت سنجی می نمایند؛ مثلا 100 تا 200 سوال در پرسشنامه ای گنجانده و از کودک پرسیده می گردد؛ اینکه به نجاری و چوب علاقه داری؟

در این روش ها نهایتا با چندین سوال به نتیجه می رسند و می گویند کودک مثلا در نجاری استعداد دارد. این فرآیند از اساس غلط است. به این دلیل که صرفا علایق او سنجیده شده است. علاقه داشتن به فوتبال در پسربچه ها طبیعی است، ولی قرار نیست همه آن ها فوتبالیست خوبی شوند. علاقه عنصر مهمی است، اما نباید فاکتور های دیگر را نادیده بگیریم.

فاکتور دوم در استعدادیابی جسم و فیزیک فرد است؛ مثلا بچه ای که به فوتبال علاقه دارد، باید توانایی جسمی او را بسنجیم و ببینیم او توانایی 90 دقیقه دویدن را دارد؟ یا ریه هایش هنگام فعالیت ورزشی کارکرد دارد یا خیر؟ دقیقا همین موضوع را در دیگر زمینه های فعالیتی هم باید در نظر گرفت.

کیان می گوید: مثلا وقتی کسی به هنر های دستی و نقاشی علاقه دارد باید دید آیا دستانش ظرافت انجام کار های ظریف را دارد یا نه. مقوله سوم و مهم، شخصیت هر فرد برای انجام کار های متفاوت است. باید شخصیت کودک و نوجوان را بشناسیم و آنالیز کنیم که آیا از نظر روحی و روانی توانایی فعالیت در حوزه خاصی را دارد؟

برای مثال بچه ای فوتبال دوست دارد و توانایی فیزیکی این ورزش را هم دارد، اما به شدت منزوی و درون گراست و توانایی انجام فعالیت گروهی را ندارد. همه این موارد نکات دقیق و ظریفی است که متأسفانه در بسیاری از آزمون های استعدادیابی دیده نمی شوند.

اجازه بدهیم بچه ها خرابکاری نمایند تا استعدادهایشان شکوفا گردد

دنیا درواقع زمانی در راستا توسعه پایدار قرار خواهد گرفت که هر کسی به درستی بر جای خودش قرار بگیرد. استعدادیابی صحیح شاید مهم ترین آغاز برای طی کردن راستا درست زندگی باشد. همه ما در زندگی روزمره افرادی را می بینیم که بدون توجه به استعداد و مهارت خود در رشته ای تحصیل نموده و وارد شغلی شده اند و نهایتا بیشتر یا شاید همه عمرشان در راستا غلط می گذرد.

کیان معتقد است زمانی می توانیم بگوییم در همه جای دنیا عدل برقرار است که هر کسی در جای خود قرار بگیرد. اما کار به همین جا ختم نمی گردد؛ شاید بهتر باشد بگوییم با شناخت استعداد کودک تازه اول راه قرار داریم؛ استعداد کشف شده را باید شکوفا کرد. غلط ترین کاری که خانواده های به ظاهر تحصیلنموده و فرهیخته در این مرحله انجام می دهند فرستادن بچه ها به کلاس های مختلف است.

دقیقا همین سیل کلاس های تابستانی که در خانواده ها مد شده است که می گویند بچه شان باید کلاس های جانبی موسیقی، ورزش، زبان و... در تابستان بگذراند تا استعدادهایش شکوفا گردد.

پانزده سال کار مستمر در حوزه استعدادیابی و انجام آزمون های استعدادیابی از بیش از 40 هزار نفر و مطالعات چندین ساله، کیان را به طراحی سیستمی رسانده است که به گفته خودش می تواند ادعا کند با انجام تست های مرحله ای و با ضریب بالای 90 درصد می تواند بگوید کودک یا نوجوان براساس فیزیک، علاقه و شخصیت خاص خود در چه زمینه ای استعداد دارد.

به گفته این محقق حوزه استعدادیابی آموزش به معنای کلاسیک، نشستن سر کلاس و سیستم حافظه محور مثلا برای یاد دریافت عکاسی، دقیقا همان رفتن به بیراهه است. کاری که مدارس و دانشگاه ها به اسم آموزش انجام می دهند.

بچه را سرکلاس نشانده دوربین را نشان می دهند و اجزای آن را برایش شرح می دهند. این فرآیند در واقع خلاقیت بچه را نابود می نماید. به طوری که بچه وقتی وارد دبستان می گردد، بالغ بر 70 درصد خلاقیت دارد، اما وقتی از دبیرستان فارغ التحصیل می گردد خلاقیتش به زیر 2درصد کاهش پیدا می نماید.

علت این است که متد حافظه محور است. درحالی که متد صحیح، پژوهش محور و آزمون و خطایی است. به بیان ساده اگر فهمیدیم بچه ای استعداد عکاسی دارد، باید دوربین عکاسی به او بدهیم تا پروژه ای را انجام دهد. مثلا به او بگوییم برو از گربه های شهر عکاسی کن. باید اجازه بدهیم بچه ها خرابکاری نمایند تا استعدادشان شکوفا گردد. درواقع بچه ها هرچه بیشتر آزمون و خطا نمایند، خلاق تر می شوند.

خلاقیت با آموزش ایجاد نمی گردد بلکه به واسطه تجربه کردن ایجاد می گردد؛ بنابراین متد حافظه محور غلط است و تنها سمت و سوی پژوهش و تجربه می تواند به خلاقیت کودک یاری کند. اما طبیعتا هیچ مدرسه ای در کشور ما این کار را آن طور که باید انجام نمی دهد.

کیان می گوید مراکز استعدادیابی او و همکارانش دقیقا همین کار را می نمایند یعنی بعد از کشف استعداد، فضای آزمایشگاه و کارگاهی فراهم می نمایند تا به قول خودش بچه ها بیایند و خرابکاری نمایند و با اجرای پروژه های مختلف مفاهیم را یاد بگیرند و از خلاقیت خود به بهترین نحو استفاده نمایند.

چگونه دریابیم کودک 5ساله جاه طلب است یا نه؟

این مدیر موسسه استعدادیابی درباره بازه زمانی که خانواده ها باید بر استعدادیابی کودک تمرکز نمایند، می گوید: از نظر تئوری از مرحله جنینی و حتی قبل از آن می توان تشخیص داد استعداد فرد در چیست، اما از نظر عملی پایین ترین سنی که می توان گفت: با امکانات معمول انجام تست های استعدادیابی شدنی است از سه سالگی آغاز می گردد تا نوجوانی. فرآیند کار هم در سه مرحله انجام می گردد.

مرحله اول رقابت سنجی است که براساس سن کودک یا نوجوان پرسشنامه های تصویری و کتبی در اختیارش قرار می گیرد، این کار علاقه کودک را می سنجد.

کیان شرح می دهد: مرحله دوم آزمون های جسمی است. مثلا به کودک می گوییم نفسش را حبس کند تا ببینیم چقدر در فعالیت های هوازی توان بدنی دارد. یا اینکه آزمون های ورزشی داریم مثل پرش سه گام. کار های عملی، آزمون سوم شخصیت سنجی است که در آن هم سوالاتی به اصطلاح برون فکن طراحی شده است.

یعنی از کودک و نوجوان سوالاتی پرسیده می گردد که به صورت غیرمستقیم ویژگی های شخصیتی اش را بروز دهد. مثلا وقتی می خواهیم بفهمیم بچه پنج ساله جاه طلب است یا نه؟ نمی توانیم مستقیم این سوال را از او بپرسیم. پس عکسی از نردبان نشانش می دهیم می پرسیم تو روی کدام پله ایستاده ای؟

پله اول و دوم یا پله دهم؟ کودک اگر پله آخر را انتخاب کند می تواند شخصیت جاه طلب داشته باشد که این نتیجه نهایتا در کنار تست های دیگر گرفته می گردد. طبیعی است کودکی که مثلا به بازیگری علاقه دارد، ولی جاه طلب نیست، استعداد بازیگر شدن ندارد.

این ترکیب ها بسیار زیاد است. حدود 30 هزار مفهوم از علاقه و فیزیک و شخصیت که همه این ها در نرم افزاری تعریف شده قرار می گیرد و نتیجه گیری براساس همه فاکتور ها در کنار هم اعلام می گردد.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا

1com.ir: مجله کامپیوتر: هر چی در مورد تکنولوژی و کامپیوتر بخوای بدونی اینجا هست