درباره آنفلوآنزا؛ بیماری پردردسر این روز ها - مجله سلو بلاگ

چهار نوع آنفلوآنزا شامل A، B، C و D می شوند. آنفلوآنزای A و آنفلوآنزای B در هر زمستان موجب همه گیری این بیماری در نقاط مختلف جهان می شوند. آنفلوآنزای نوع C معمولا خفیف تر از انواع A و B است و به راحتی پخش نمی گردد. نوع D آنفلوآنزا بیشتر احشام و نه انسان را تحت تاثیر می دهد.

دانشمندان آنفلوآنزای A را بر اساس پروتئین هایی که روی سطح ویروس وجود دارند به دو زیرنوع اضافه تقسیم نموده اند. این پروتئین ها شامل هماگلوتینین (H) و نورآمینیداز (N) می شوند که به ویروس در اتصال به سلول ها در بدن یاری نموده و موجب عفونت می شوند.

18 زیرنوع مختلف H که از H1 تا H18 را در بر می گیرند و 11 زیرنوع N از N1 تا N11 وجود دارند. همچنین، هر زیرنوع دارای سویه های مختلف هستند که هرچه بیشتر ویروس را تحت تاثیر قرار می دهند.

بعضی سویه های ویروس آنفلوآنزا A، مانند ویروس H5N1 یا آنفلوآنزای پرندگان، گاهی اوقات انسان ها را نیز آلوده نموده و موجب بیماری جدی می شوند. کارشناسان به دقت این سویه ها را زیر نظر داشته و کوشش می نمایند چگونگی تغییر آن ها و این که چگونه ممکن است بر مردم تاثیرگذار باشند را پیش بینی نمایند.

در ادامه با بیماری آنفلولآنزا بیشتر آشنا می شویم.

علائم

یک فرد مبتلا به آنفلولآنزا ممکن است آبریزش یا گرفتگی بینی را تجربه کند. به گفته مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا، فرد مبتلا به آنفلوآنزا ممکن است علائم زیر را تجربه کند:

• دمای بالای بدن که سه تا چهار روز ادامه دارد
• آبریزش یا گرفتگی بینی
• عرق سرد و لرز
• درد هایی که ممکن است شدید باشند
• سردرد
• خستگی

همه افراد مبتلا به آنفلوآنزا تمام این علائم را تجربه نمی نمایند. به عنوان مثال، فرد مبتلا به آنفلوآنزا ممکن است تب نداشته باشد.

علائم آنفلوآنزا معمولا به طور ناگهانی شکل می گیرند و نسبت به سرماخوردگی از شدت بیشتری برخوردار هستند. در ابتدا، فرد مبتلا به آنفلوآنزا ممکن است شرایط زیر را تجربه کند:

• دمای بالای بدن
• آبریزش یا گرفتگی بینی
• سرفه خشک
• عرق سرد و لرز
• درد که ممکن است شدید باشد
• سردرد
• خستگی و احساس ناخوشی
• بی اشتهایی

علائم آنفلوآنزا در بزرگسالان

بزرگسالانی که علائم زیر را تجربه می نمایند باید بلافاصله در پی دریافت یاری پزشکی باشند:

• دشواری در تنفس
• درد یا فشار در ناحیه سینه یا شکم
• سرگیجه، سردرگمی، یا از دست دادن هوشیاری
• تشنج
• عدم دفع ادرار که ممکن است نشان دهنده کم آبی بدن باشد
• درد شدید، ضعف، و ناپایداری
• تب یا سرفه ای که از بین می رود و دوباره شکل می گیرد
• تشدید دیگر مسائل سلامت موجود

علائم آنفلوآنزا در بچه ها

بچه ها معمولا علائمی مشابه با بزرگسالان دارند، اما می توانند علائم گوارشی مانند تهوع، استفراغ، و اسهال را نیز تجربه نمایند.

اگر یک کودک با علائم زیر روبرو است باید بلافاصله یاری پزشکی دریافت کند:

• دشواری در تنفس
• تنفس سریع
• آبی شدن رنگ پوست صورت یا لب ها
• سینه درد یا کشیده شدن دنده ها به سمت داخل هنگام تنفس
• درد های شدید
• کم آبی بدن، به عنوان مثال، عدم دفع ادرار برای 8 ساعت و گریه بدون اشک
• فقدان هوشیاری یا عدم تعامل با دیگران
• تب بالای 104 درجه فارنهایت (40 درجه سلسیوس) یا هر میزان تب در کودکی که کمتر از 12 هفته سن دارد
• تب یا سرفه ای که از بین می رود و دوباره شکل می گیرد
• تشدید هر گونه مشکل سلامت موجود دیگر

علائم آنفلوآنزا در نوزادان

آنفلوآنزا می تواند برای نوزادان خطرناک باشد. در صورت مشاهده علائم، پدر و مادر یا سرپست نوزاد باید در پی دریافت یاری پزشکی فوری باشند.

از علائم آنفلوآنزا در نوزادان می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• خستگی بسیار زیاد
• سرفه و گلو درد
• آبریزش یا گرفتگی بینی
• تب 100 درجه فارنهایت (37.8 درجه سلسیوس) یا بیشتر
• استفراغ یا اسهال

نوزاد به دریافت یاری پزشکی اضطراری احتیاج دارد اگر با علائم زیر روبرو است:

• تمایلی ندارد فردی وی را نگه دارد
• پوست وی به رنگ آبی یا خاکستری تغییر نموده است
• به سرعت نفس می کشد یا با دشواری در تنفس روبرو است
• تب همراه با یک راش پوستی دارد
• علائمی را تجربه می نماید که از بین می فرایند و دوباره شکل می گیرند
• نشانه های کم آبی بدن، به عنوان مثال عدم دفع ادرار، را نشان می دهد
• از خواب بیدار نمی گردد یا تعاملی با دیگران ندارد
• استفراغ شدید و پایدار را تجربه می نماید

علائم آنفلوآنزای نوع A

اگر فردی با علائم زیر روبرو باشد ممکن است به آنفلوآنزای نوع A مبتلا شده باشد:

• تب و لرز
• سردرد
• درد های عضلانی
• خستگی
• ضعف
• آبریزش یا گرفتگی بینی
• گلو درد و سرفه

علائم آنفلوآنزای نوع B

علائم آنفلوآنزای نوع B نیز مشابه با علائم آنفلوآنزای نوع A هستند.

درمان

بیشتر افراد قادر هستند آنفلوآنزا را در خانه درمان نمایند. ترکیبی از درمان های مبتنی بر سبک زندگی و دارو های بدون نسخه می توانند به تسکین علائم آنفلوآنزا یاری نمایند.

دارو های مسکن می توانند به مدیریت سردرد و درد های بدن یاری نمایند. یک پزشک می تواند بهترین گزینه ها را توصیه کند.

بعضی دارو های مسکن، مانند آسپرین، برای افراد زیر 16 سال مناسب نیستند. استفاده از آسپرین در این سنین می تواند ابتلا به سندرم ری (Reyes Syndrome) را در پی داشته باشد که نوعی اختلال نادر است و مغز و کبد را تحت تاثیر قرار می دهد.

در شرایطی که گزینه های بدون نسخه مختلفی در دسترس هستند، مشورت با یک فرد متخصص برای انتخاب بهترین گزینه ها اهمیت دارد.

دارو های آنفلوآنزا

یک ویروس موجب آنفلوآنزا می گردد، از این رو، آنتی بیوتیک ها تاثیری در درمان این بیماری نخواهند داشت و دارو های ضد ویروس باید تجویز شوند. پزشک تنها زمانی آنتی بیوتیک ها را تجویز خواهد نمود که یک عفونت باکتریایی همراه با آنفلوآنزا وجود داشته باشد.

دارو های ضد ویروس از تکثیر ویروس در بدن بیمار پیشگیری می نمایند. از جمله این دارو ها می توان به اسلتامیویر (تامیفلو) و زانامیویر (رلنزا) اشاره نمود.

در سال 2018، سازمان غذا و داروی آمریکا یک داروی جدید به نام بالوکساویر ماربوکسیل (زوفلوزا) را برای آنفلوآنزای حاد و بدون عارضه تایید کرد.

افرادی می توانند از این دارو استفاده نمایند که 12 ساله یا بزرگ تر باشند و در کمتر از 48 ساعت دارای علائم بوده اند.

درمان های خانگی برای آنفلوآنزا

زمانی که فردی به آنفلوآنزا مبتلا شده است، انجام اقدامات زیر لازم است:

• ماندن در خانه و استراحت به میزان کافی
• پرهیز از تماس با افراد دیگر تا حد امکان
• گرم نگه داشتن بدن
• مصرف فراوان مایعات و غذا های سالم
• پرهیز از الکل
• پرهیز از سیگار، زیرا خطر بروز عوارض را افزایش می دهد

از جمله گزینه های دیگر برای مقابله با آنفلوآنزا در خانه می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• مصرف آب مرغ
• مصرف چای های گیاهان دارویی
• مصرف مکمل های ویتامین

با این وجود، نتایج مطالعات در این زمینه که موارد بالا می توانند به درمان آنفلوآنزا یاری نمایند یا خیر یکدست نیستند.

تشخیص آنفلوآنزا

اگر فردی به واسطه علائم آنفلوآنزا به پزشک مراجعه کند، وی ابتدا درباره علائمی که فرد با آن ها روبرو است، پرسش خواهد نمود و یک معاینه بدنی انجام می دهد. پزشک ممکن است از ابزاری شبیه چوب بستنی برای آنالیز شرایط این قسمت از بدن بیمار استفاده کند.

سرماخوردگی یا آنفلوآنزا

آنفلوآنزا و سرماخوردگی دارای بعضی علائم شبیه به هم هستند و این شرایط می تواند اغلب موجب سردرگمی بیمار گردد.

از علائم آنفلوآنزا و سرماخوردگی می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• آبریزش یا گرفتگی بینی
• گلو درد
• سرفه
• ناراحتی سینه
• خستگی

با این وجود، بعضی تفاوت ها بین این دو بیماری وجود دارند:

• سرماخوردگی به ندرت با تب همراه است، در شرایطی که تب معمولا یکی از علائم آنفلوآنزا است.
• علائم سرماخوردگی معمولا به تدریج شکل می گیرند، در شرایطی که علائم آنفلوآنزا به طور ناگهانی و به سرعت رخ می دهند.
• علائم سرماخوردگی معمولا از شدت کمتری نسبت به علائم آنفلوآنزا برخوردار هستند.
• پس از ابتلا به آنفلوآنزا، فرد ممکن است تا چند هفته با احساس خستگی روبرو باشد.
• آنفلوآنزا احتمال بیشری دارد موجب عوارض گردد و حتی می تواند جان بیمار را در معرض خطر قرار دهد.

آنفلوآنزا یا مسمومیت غذایی

انواع بسیاری از ویروس ها وجود دارند و بعضی از آن ها می توانند بر دستگاه گوارش انسان تاثیرگذار باشند. افراد گاهی اوقات این شرایط را آنفلوآنزای معده می نامند. این بیماری با آنفلوآنزا که یک بیماری تنفسی محسوب می گردد، فرق دارد.

شایع ترین دلیل آنفلوآنزای معده نوروویروس است که به وسیله غذا یا نوشیدنی آلوده وارد بدن می گردد. از جمله علائم این شرایط می توان به حالت تهوع، استفراغ، و اسهال اشاره نمود. مسمومیت غذایی موجب بروز علائم مشابهی می گردد.

آنفلوآنزا یا سینه پهلو

سینه پهلو می تواند عامل باکتریایی یا ویروسی داشته باشد. علائم این بیماری می توانند شبیه آنفلوآنزا به نظر برسند، اما بیمار مبتلا به سینه پهلو ممکن است دردی تیز و گزنده را در سینه، به ویژه هنگام تنفس عمیق یا سرفه، احساس کند.

سینه پهلوی باکتریایی می تواند به آرامی یا به صورت ناگهانی شکل بگیرد. از جمله علائم این بیماری می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• دمای بسیاری بالای بدن
• تعریق
• تنفس و نبض سریع
• آبی شدن بستر ناخن ها به واسطه کمبود اکسیژن

علائم سینه پهلوی ویروسی مشابه با علائم آنفلوآنزا هستند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• تب
• سرفه خشک
• سردرد
• بدن درد و ضعف

با این وجود، برخلاف علائم آنفلوآنزا، علائم سینه پهلو معمولا به تدریج شکل می گیرند. هر فردی که با تب بالا و دشواری در تنفس روبرو است باید برای آنالیز دقیق شرایط بلافاصله به پزشک مراجعه کند.

فصل آنفلوآنزا چه زمانی است؟

افراد می توانند در هر زمانی از سال به آنفلوآنزا مبتلا شوند، اما این بیماری طی فصل آنفلوآنزا شایع تر است. زمان و مدت فصل آنفلوآنزا از سالی به سال دیگر تغییر می نماید، اما معمولا در پاییز و زمستان رخ می دهد.

فعالیت آنفلوآنزا اغلب در ماه اکتبر (مهر) افزایش می یابد و می تواند تا اواخر ماه مه (اردیبهشت) ادامه یابد. با این وجود، این بیماری از دسامبر (آذر) تا فوریه (بهمن) شایع تر است.

پیشگیری

واکسن آنفلوآنزا می تواند به پیشگیری از این بیماری یاری کند، اما 100 درصد موثر نیست. افراد باید بعضی اقدامات سبک زندگی را برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری مد نظر قرار دهند که در ادامه به بعضی از آن ها اشاره شده است.

نکته های سبک زندگی برای پیشگیری از آنفلوآنزا

• رعایت بهداشت، از جمله شستشوی منظم دست ها
• تقویت سیستم ایمنی بدن به وسیله دنبال کردن یک رژیم غذایی سالم
• ترک یا پرهیز از سیگار، زیرا افراد سیگاری احتمال بیشتری با عوارض روبرو شوند
• پرهیز از تماس با افراد مبتلا به آنفلوآنزا

همچنین، افراد مبتلا به آنفلوآنزا باید از تماس با دیگران پرهیز نمایند تا احتمال انتقال و گسترش بیماری کاهش یابد.

مسری بودن

ویروس آنفلوآنزا می تواند به وسیله قطرات مایع ریزی که از بدن فرد بیمار سرچشمه می گیرند، منتقل گردد. فرد مبتلا به بیماری می تواند ویروس را هنگام سرفه، عطسه، صحبت یا تنفس به فرد دیگری تا فاصله 6 فوتی (حدودا دو متر) انتقال دهد.

فردی که سالم به نظر می رسد نیز می تواند ویروس را یک روز پیش از این که بروز علائم را تجربه کند به دیگران منتقل کند. به بیان دیگر، این احتمال وجود دارد که شما ویروس را پیش از این که خودتان بدانید بیمار هستید به دیگران انتقال دهید. افراد مبتلا به آنفلوآنزا می توانند برای پنج تا هفت روز پس از ظهور علائم ویروس را به دیگران انتقال دهند.

افرادی دارای سیستم ایمنی ضعیف، افراد پیر، و بچه ها ممکن است ویروس را برای مدت زمانی بیشتر از این به دیگران انتقال دهند.

آنفلوآنزا طی سه تا چهار روز پس از ظهور علائم بسیار مسری است.

انتقال

یک فرد می تواند در صورت ورود ویروس به وسیله دهان، بینی یا چشم به بدن و حمله آن به دستگاه تنفسی با علائم آنفلوانزا روبرو گردد.

این انتقال می تواند به روش های زیر رخ دهد:

• فردی که به ویروس مبتلا نیست در نزدیکی یا در تماس با فرد مبتلا به آنفلوآنزا باشد.
• فردی که به ویروس مبتلا نیست با سطوح حاوی ویروس در تماس باشد و سپس دهان، بینی یا چشم های خود را لمس کند.
• پژوهش ها نشان داده اند که حتی تنفس نیز می تواند به گسترش ویروس آنفلوآنزا منجر گردد.

دوره نهفتگی

دوره نهفتگی بیماری مدت زمانی است که بین آلوده شدن فرد توسط ویروس تا زمان بروز علائم طول می کشد.

برای آنفلوآنزا این بازه زمانی معمولا حدود 2 روز است، اما می تواند از یک تا چهار روز متغیر باشد.

همانگونه که پیشتر نیز اشاره شد، فرد می تواند حتی پیش از ظهور علائم نیز ویروس را به دیگران انتقال دهد.

آنفلوآنزا در زمان بارداری

آنفلوآنزا می تواند طی دوران بارداری بسیار جدی تر باشد، زیرا بارداری بر چگونگی عملکرد سیستم ایمنی بدن تاثیر می گذارد. اگر زن باردار به آنفلوانزا مبتلا گردد، ممکن است برای درمان به بستری شدن در بیمارستان احتیاج داشته باشد.

از عوارض ابتلا به آنفلوآنزا طی دوران بارداری می توان موارد زیر اشاره نمود:

• تولد زودرس
• وزن کم نوزاد هنگام تولد
• زایمان نوزاد مرده

آنفلوآنزا می تواند برای نوزادان تازه به جهان آمده مرگبار باشد. خطراتی که مادر را تهدید می تواند شامل احتمال بیشتر روبروه با عوارضی مانند برونشیت، و عفونت های گوش و خون می شوند.

آنفلوآنزا چه مدت طول می کشد؟

علائم آنفلوآنزا به صورت ناگهانی شکل می گیرند و معمولا دو روز پس از عفونت ظاهر می شوند. بیشتر علائم پس از حدود یک هفته از بین می فرایند، اما سرفه ممکن است برای دو هفته ادامه داشته باشد.

در بعضی موارد، فرد ممکن است تا یک هفته پس از بهبود علائم همچنان قابلیت انتقال بیماری به دیگران را داشته باشد.

در صورت بروز عوارض، مدت زمان لازم برای بهبودی می تواند طولانی تر گردد. بعضی عوارض شدید می توانند اثری بلند مدت، از جمله نارسایی کلیوی، بر سلامت فرد داشته باشند.

بعضی افراد، خستگی پس از بیماری را برای یک هفته یا بیشتر پس از بهود علائم تجربه می نمایند. آن ها ممکن است با احساس خستگی و ناخوشی مداوم روبرو باشند.

جدول زمانی

به طور معمول، آنفلوآنزا ممکن است به ترتیب زیر پیشرفت کند:

• ویروس معمولا از راه بینی یا دهان وارد بدن فرد شده و وی را آلوده می سازد.
• پس از یک روز، وی ممکن است قادر به انتقال ویروس به دیگران باشد.
• علائم بیماری یک یا دو روز پس از عفونت ظاهر می شوند.
• احتمال انتقال بیماری به دیگران در سه تا چهار روز پس از ظهور علائم در بیشترین سطح قرار گرفته است.
• پس از گذشت چهار روز، تب و درد های عضلانی تسکین می یابند.
• پس از گذشت یک هفته، بیشتر علائم بیماری از بین می فرایند.
• خطر انتقال ویروس پنج تا هفت روز پس از ظهور علائم از بین می رود.
• سرفه و خستگی ممکن است بیش از یک هفته ادامه داشته باشند.

گروه هایی که در معرض خطر بیشتری قرار دارند

آنفلوآنزا معمولا یک بیماری جدی نیست، اما شرایطی ناخوشایند است. بعضی افراد ممکن است با بروز عوارض ناشی از بیماری روبرو شوند که بعضی از آن ها حتی می توانند زندگی فرد را در معرض خطر قرار دهند.

از جمله عوارضی که می توانند به واسطه آنفلوآنزا رخ دهند می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• سینه پهلوی باکتریایی
• کم آبی بدن
• تشدید بیماری های مزمن دیگر، مانند نارسایی احتقانی قلب، آسم، یا دیابت
• مسائل سینوس و عفونت های گوش

خطر تجربه علائم شدید و عوارض آنفلوآنزا در موارد زیر بیشتر است:

• بزرگسالانی که بیش از 65 سال سن دارند
• نوزادان و بچه ها
• زنان باردار
• افرادی که به بیماری قلبی یا قلبی عروقی مبتلا هستند
• افراد که مسائل سینه، مانند آسم یا برونشیت مبتلا هستند
• افراد که به بیماری کلیوی یا دیابت مبتلا هستند
• افرادی که از دارو های استروئیدی استفاده می نمایند
• افرادی که تحت درمان سرطان قرار دارند
• افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند

واکسن آنفلوآنزا

بهترین روش برای پیشگیری از آنفلوآنزا دریافت هر ساله واکسن این بیماری است.

دو نوع واکسن آنفلوآنزا وجود دارند:

• واکسن تزریقی آنفلوآنزا:

  یک متخصص سلامت و بهداشت با استفاده از سرنگ معمولا این واکسن را در بازو تزریق می نماید. این نوع برای هر فردی که بیش از شش ماه سن دارد، از جمله افراد سالم و آن هایی که به بیماری های مزمن مبتلا هستند، مناسب است.

• اسپری بینی واکسن آنفلوآنزا:

  این نوع نیز حاوی ویروس های آنفلوآنزای زنده و ضعیف شده است که موجب بیماری نمی شوند.

واکسن آنفلوآنزای فصلی

یک واکسن آنفلوآنزا حاوی ویروس ضعیف شده آنفلوآنزا است که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• ویروس آنفلوآنزای A (H1N1)
• ویروس (H3N2) آنفلوآنزا
• یک یا دو ویروس آنفلوآنزا B

با این وجود، ویروس ها می توانند با گذشت زمان سازگار شده و تغییر نمایند، از این رو، دانشمندان ممکن است هر ساله به تنظیم محتوای واکسن ها احتیاج داشته باشند.

داده های کسب شده از برنامه های نظارتی بین المللی می تواند به کارشناسان در پیش بینی انواع احتمالی ویروس که در فصل آنفلوآنزا شایع می شوند، یاری نمایند. محافظت حدود دو هفته پس از دریافت واکسن شروع می گردد.

عوارض جانبی واکسن آنفلوآنزا

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا به این نکته اشاره دارد که واکسن آنفلوآنزا از سابقه ایمنی خوبی برخوردار است و موجب ابتلا به بیماری آنفلوآنزا نمی گردد.

فردی که واکسن آنفلوآنزا را دریافت می نماید ممکن است عوارض جانبی زیر را تجربه کند، اما شدت آن ها خفیف است و معمولا طی چند روز رفع می شوند:

• درد، قرمزی و تورم در محل تزریق
• سردرد
• تب
• حالت تهوع
• درد های عضلانی

حدود یک تا دو نفر در هر یک میلیون نفر ممکن است پس از دریافت واکسن آنفلوآنزا شرایطی به نام سندرم گیلن باره (Guillain-Barré Syndrom) را تجربه نمایند. با این وجود، احتمال ابتلا به این شرایط پس از ابتلا به آنفلوآنزا نیز وجود دارد و خطر آن نیز بیشتر از زمانی است که فرد واکسن دریافت می نماید. خطر ابتلا به سندرم گیلن باره ممکن است در صورت استفاده از نسخه اسپری بینی واکسن آنفلوآنزا کمتر باشد.

اگر پس از دریافت واکسن، فرد دچار کهیر، تورم، و دشواری در تنفس گردد باید در پی دریافت یاری پزشکی فوری باشد، زیرا این موارد ممکن است نشانه ای از یک واکنش آلرژیک باشند. یک واکنش شدید که به نام آنافیلاکسی شناخته می گردد می تواند حتی زندگی فرد را در معرض خطر قرار دهد.

افرادی که قبلا به دریافت یک واکسن واکنش آلرژیک نشان داده اند نباید از واکسن آنفلوآنزا استفاده نمایند.

واکسن آنفلوآنزا و بارداری

دریافت واکسن آنفلوآنزا طی دوران باردرای خطری ندارد و پزشکان آن را توصیه می نمایند. حدود دو هفته طول می کشد تا پس از دریافت واکسن محافظت در بدن شکل بگیرد. واکسن به جنین نیز منتقل می گردد و مقداری محافظت در برابر آنفلوآنزا نیز برای وی فراهم می نماید.

نوزادان تازه متولد شده نمی توانند واکسن آنفلوآنزا دریافت نمایند، اما آنفلوآنزا می تواند برای آن ها خطرناک باشد. دریافت واکسن می تواند هم برای مادر و هم برای فرزند متولد نشده وی مفید باشد.

اثربخشی واکسن آنفلوآنزا

واکسن آنفلوآنزا نمی تواند محافظت 100 درصدی در برابر بیماری ایجاد کند، زیرا دانشمندان نمی توانند به طور دقیق انواع ویروسی که طی یک فصل شایع می شوند را پیش بینی نمایند.

عوامل مختلفی می توانند در اثربخشی واکسن آنفلوآنزا در هر سال موثر باشند که از آن جمله می توان به سن و سلامت کلی فرد دریافت نماینده واکسن و همچنین انطباق واکسن با ویروس های شایع اشاره نمود.

واکسن آنفلوآنزا و سالمندان

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا دریافت واکسن آنفلوآنزا برای افراد 65 ساله و پیرتر را توصیه نموده است. با افزایش سن، احتمال روبروه با عوارض در صورت ابتلا به آنفلوآنزا بیشتر می گردد.

افراد پیرتر ممکن است به دوز بیشتری از واکسن احتیاج داشته باشند، زیرا سیستم ایمنی بدن آن ها ممکن است توانایی کمتری برای مقاومت در برابر ویروس آنفلوآنزا داشته باشد. همانگونه که پیشتر اشاره شد، واکسن نمی تواند محافظت 100 درصدی در برابر بیماری ایجاد کند، اما خطر ابتلا به آنفلوآنزا و شدت عوارض آن را کاهش می دهد.

افراد 65 ساله یا پیرتر می توانند با پزشک خود درباره دریافت واکسن آنفلوآنزا صحبت نمایند. پزشک توصیه های لازم و انتخاب بهترین واکسن را ارائه خواهد نمود.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

در موارد زیر مراجعه به پزشک اهمیت دارد:

• افراد آسیب پذیر یا آن هایی که به یک بیماری و مشکل سلامت دیگر مبتلا هستند.
• افرادی که دارای یک سیستم ایمنی ضعیف هستند.
• نوزادان یا افرادی که 65 سال یا بیشتر سن دارند.
• افرادی که دمای بدن آن ها پس از گذشت چهار تا پنج روز همچنان بالا باقی مانده است.
• افرادی که تشدید علائم بیماری را تجربه می نمایند یا با علائمی جدی روبرو هستند.
• افرادی که با تنگی نفس، سینه درد یا هر دو روبرو هستند.
• افرادی که سرگیجه و غش را تجربه می نمایند.
• افرادی که لرز غیر قابل کنترل را تجربه می نمایند.
• سرفه هایی که با فراوری خلط سبز یا زرد همراه هستند.

به طور کلی، هر فردی که نگران علائم بیماری خود است باید برای مشورت و آنالیز دقیق شرایط به پزشک مراجعه کند.

منبع: medicalnewstoday

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا

1com.ir: مجله کامپیوتر: هر چی در مورد تکنولوژی و کامپیوتر بخوای بدونی اینجا هست